,,
بخشی از اثر بهرام دبیری
دو شعر
1
بادبانها در خوابند
دریا طوفانی است
من شادمان
به کشتیبان کاغذینه خود
به ساحل دور خیرهام.
2
این دریا از صدف بود
از شن پنبهیی
این قایقها نخی بود
چگونه غرق شدهام
و آدمکی پارچهیی به ساحل امنم میرساند.
نظرات کاربران